Why an H&M T-Shirt costs only 4,95 Euro?

Wolfgang Uchatius asks in this week’s DIE ZEIT, how an H&M T-Shirt can cost only 4,95 Euro (the exact same price as 10 years ago). In his long and well-researched article he follows the path of an H&M T-Shirt – a little bit like Rivoli’s “Travels of a T-Shirt”, but only on 3 pages. Uchatius discovers at least 7 secrets of the cheap H&M T-Shirt:
1. Cheap cotton: In the past years, the 400 g of cotton that you need for one T-Shirt cost around 0,40 Euro. US cotton is cheap, because the cotton stripping machines yield as much cotton a day as 300 workers, and because US-American taxpayers subsidize it by 40 Cents a shirt. Hence, machines and US taxpayers make our H&M T-Shirt cheap. However, Uchatius explains that the cotton price has been rising to 1 Euro for 400 g, because there is too little cotton in the world market at the moment.
2. Indecent working conditions: The ability of the workers in Bangladesh to hold back their need to go to the toilet during working hours (he explains the living and working conditions of workers in Bangladesh in some detail). Garment workes in Bangladesh drink little during working hours (in factories that are around 30-40 degrees hot!), because otherwise they need to go to toilet and then they do not manage the strict targets set by the factory management to achieve the low prices H&M pays (....more)

New York

Por que Grecia? (Pedro Olalla)

Yes I do (Monika)

You're my brightest sun
You're my crystal sea
You're my loudest rhythm
Beats inside my heart
I will make you laugh
I will make you fly to the sunny skies
Where we'll live in happiness

Schwarzfahrer (Λαθρεπιβάτης)

 

μια ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη Pepe Danquart που έχει κερδίσει το Όσκαρ

ταινίας μικρού μήκους το 1994

 

 

 

ICH BIN EIN BERLINER

 

Το ελληνικό πείραμα Μίλγκραμ

Tο 1961 ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Yale, Στάνλεϊ Μίλγκραμ, διεξήγε ένα ιστορικό πείραμα που έδειξε ότι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση εξουσίας είναι ικανοί να προβούν σε πράξεις που αντιβαίνουν στην κοινή λογική και το αίσθημα δικαίου παραβιάζοντας την ίδια τη συνείδηση τους, αρκεί αυτές να γίνονται κατόπιν εντολής από μία εποπτεύουσα αρχή που υποτίθεται πως κατέχει υψηλού επιπέδου γνώση και δρα με καλό σκοπό.

Στο πείραμα, ένας εκπρόσωπος της επιστημονικής 'αρχής' διαχώριζε μία ομάδα ατόμων σε 'δασκάλους' και 'μαθητές', παρέχοντας στους πρώτους την εξουσία να ελέγχουν τους δεύτερους ως προς τη γνώση τους σε συγκεκριμένες ερωτήσεις και να τους τιμωρούν μέσω της πρόκλησης σταδιακά αυξανόμενης έντασης ηλεκτροσόκ όταν δε γνώριζαν τις σωστές απαντήσεις.
Αν κατά τη διάρκεια του πειράματος ο 'δάσκαλος' αμφισβητούσε τη χρησιμότητα του ή πάθαινε κρίση συνείδησης, παρενέβαινε ο επόπτης με 'παραινέσεις' και 'απειλές', ζητώντας του να ολοκληρώσει τη διαδικασία, και λέγοντας του άλλοτε ότι 'το πείραμα απαιτεί να συνεχίσετε', άλλοτε πως 'είναι απολύτως κρίσιμο να συνεχίσετε' και άλλοτε πως “δεν υπάρχει άλλη επιλογή, πρέπει να συνεχίσετε.”

Αν ο 'δάσκαλος' αναρωτιόταν μήπως ο 'μαθητής' κινδύνευε να υποστεί μόνιμες βλάβες ή ακόμη και να πεθάνει, ο επόπτης τον διαβεβαίωνε πως τίποτε από τα δύο δεν επρόκειτο να συμβεί, παρά το γεγονός ότι η ένταση του ηλεκτροσόκ ήταν, θεωρητικά, ικανή να σκοτώσει και ασχέτως του ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είχε προηγηθεί η προειδοποίηση ότι ο 'μαθητής' έπασχε από καρδιά. Αν ο 'δάσκαλος' σκεφτόταν να σταματήσει καθώς ο 'μαθητής' κάτω από φρικτούς πόνους φώναζε πως δεν ήθελε να συμμετάσχει άλλο στο πείραμα, ο εκπρόσωπος της 'αρχής' απαντούσε: “είτε αρέσει στο μαθητή είτε δεν αρέσει πρέπει να συνεχίσεις μέχρι να μάθει καλά όλες τις απαντήσεις, οπότε σε παρακαλώ συνέχισε.”

Αν παρόλα αυτά ο 'δάσκαλος' αποφάσιζε να πάει ενάντια στις εντολές της 'αρχής' και αρνούνταν να προκαλέσει επιπλέον, αναιτιολόγητο, πόνο στο 'μαθητή, το πείραμα σταματούσε. Ειδάλλως, συνεχιζόταν μέχρι ο 'μαθητής' να λάβει το μέγιστης έντασης ηλεκτροσόκ (450 βολτ) ή μέχρι να σταματήσει να ανταποκρίνεται, ένδειξη ότι είχε λιποθυμήσει ή ότι είχε πεθάνει (συνέχεια Το ελληνικό πείραμα Milgram).